Ákærði sakfelldur fyrir hótanir.

Stefndi, Háskólinn í Reykjavík ehf., var sýknaður af bótakröfum stefnanda vegna uppsagnar hans úr starfi lektors, en honum var sagt upp störfum í kjölfar fjölmiðlaumfjöllunar um ummæli sem hann viðhafði á samfélagsmiðli. Ósannað var talið að stefnandi hefði við uppsögnina átt að njóta sambærilegrar réttarstöðu og ríkisstarfsmenn njóta samkvæmt lögum nr. 70/1996. Við uppsögn hans fór því eftir þeim reglum sem giltu á almennum vinnumarkaði. Óumdeilt var að stefnandi naut ekki sérstakrar uppsagnarverndar samkvæmt kjarasamningum og ekki var á það fallist að yfirlýsing háskólarektora um forsendur og frelsi háskóla frá 15. júní 2005 verndaði hann gegn uppsögn vegna tjáningar af því tagi sem um ræddi. Ósannað var talið að uppsögn stefnanda hefði átt sér neinn aðdraganda að ráði og var lagt til grundvallar að ummæli hans á samfélagsmiðli hefðu verið meginástæða uppsagnar hans. Eins og atvikum var háttað var uppsögnin talin hafa falið í sér takmörkun á tjáningarfrelsi stefnanda. Var sú takmörkun þó talin stefnda heimil þar sem hún rúmaðist innan þeirra marka sem ákvæði 73. gr. stjórnarskrárinnar og 10. gr. Mannréttindasáttmála Evrópu setja. Að auki var stefnandi ekki talinn hafa fært nægar sönnur á að hann hefði orðið fyrir frekara tjóni vegna uppsagnarinnar en þegar hafði verið bætt með greiðslu launa á uppsagnarfresti. Var skaðabótakröfu stefnanda því hafnað, sem og miskabótakröfu hans að því marki sem hún var talin reist á framangreindum málsástæðum. Þá var opinber yfirlýsing rektors 12. október 2018 einungis talin hafa falið í sér áréttingu á gildum háskólans og hvorki talin hafa verið sett fram af ónógu tilefni né að efni hennar hefði verið úr hófi fram eða vegið að stefnanda. Var hún því ekki talin varða stefnda miskabótum, sbr. b-lið 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993. Málskostnaður milli aðila var felldur niður, sbr. 3. mgr. 130. gr. laga nr. 91/1991.

Ákærðu sakfelldir fyrir tilraun til þjófnaðar við húsbrot auk þess sem einn ákærðu var einnig sakfelldur fyrir vörslur fíkniefna.

Aðilar voru þinglýstir eigendur til jafns að fasteign. Stefnandi krafðist þess að viðurkennt yrði að hann væri eigandi að rúmlega 89 hundraðshluta eignarinnar. Var krafa hans tekin til greina. 

Viðurkenningarkrafa stefnanda var tekin til greina. Var því hafnað að krafan hefði fyrnst sökum tómlætis. 

Kröfum ÞS69 ehf., sem áður hét Þrek ehf., á hendur ábyrgðarmanni skuldar sem félagið kvaðst hafa greitt upp, var vísað frá dómi. 

Karlmaður dæmdur í 5 ára fangelsi fyrir brennu og manndráp af gáleysi með því að valda eldsvoða í íbúðarhúsi með þeim afleiðingum að tveir einstaklingar létust af völdum kolmónoxíðeitrunar. Kona sýknuð af ákæru fyrir almannahættubrot með því að hafa látið hjá líða að gera það sem í hennar valdi stóð til að aðvara framangreinda einstaklinga eða koma þeim til bjargar.

Stefndi sýknaður af kröfu stefnanda um viðurkenningu á bótaskyldu vegna framkvæmdar á útboði og ákvörðunar stefnda um að ganga til samninga við annan bjóðanda en stefnanda. Fallist var á það með stefnanda að annmarkar hafi verið á framkvæmd útboðsins þar sem ekki var gætt að því að geta útboðsfjárhæða og verkloka allra tilboða sem bárust í fundargerð opnunarfunda tilboða. Hins vegar var það ekki talið leiða til þess að tiltekið tilboð yrði að þessum sökum metið ógilt. Þá var talið ósannað að stefnandi hafi átt hagstæðasta tilboðið og því hafnað að stefndi hafi byggt mat sitt á tilboðunum á ómálefnalegum forsendum eða forsendum sem ekki komu fram í útboðslýsingu.